Διάλογοι της παρέας για το διάλογο

 Ο στοχασμός ή και η περισυλλογή ενός μόνον ατόμου δεν μπορεί να έχει τα αποτελέσματα που έχουν όταν σκέπτονται δύο. Συμφωνείς;

-  Σωστό είναι αυτό που λες, αλλά έχω την εντύπωση πως σήμερα ζούμε στην εποχή της επικυριαρχίας των μονολόγων στην ανθρώπινη  επικοινωνία.

-  Συμβαίνει αυτό επειδή οι επιχειρούντες να συζητήσουν δεν ομονοούν στη διευκρίνηση του αντικειμένου της κουβέντας τους και ο διάλογος αναγκαστικά καταλήγει σε παράλληλους μονολόγους.

-  Το ιδανικό θα ήταν οι μεμονωμένοι λογισμοί να ομαδοποιούνται και να συγκλίνουν σε μια αρμονική διαλεκτική για να καταλήξουν συλλογισμοί.

-  Για μένα φίλε η βασική προϋπόθεση του διαλόγου είναι η κοινή γλώσσα, η κοινή συμβολική, δηλαδή η χρήση λέξεων που αποδίδουν νοήματα αμοιβαίως κατανοητά απ΄τους διαλεγόμενους.

-  Αυτό είναι ο πυρήνας της επιτυχίας ενός διαλόγου, για να έχει κι αποτελέσματα, δηλαδή να μπορεί το άτομο να καταφάσκει την ύπαρξή του μέσω άλλων.. 

- Βασικά το κυριότερο είναι να αποκτήσουν παιδεία να διαλέγονται οι άνθρωποι πρώτα και κύρια και μετά όλα τα άλλα. Ας ξεκινήσουμε από αυτό που είναι σοβαρότατο καθώς κυριαρχούν οι κραυγές, ελλείψει επιχειρημάτων και κουλτούρας διαλόγου. 

-  Συνήθως δεν ομονοούν στη διευκρίνηση του αντικειμένου της κουβέντας τους" είναι το κλειδί και συνήθως δεν έχουν την υπομονή  να ακούσουν πρώτα, να κατανοήσουν στη συνέχεια και να αναπτύξουν μετά τις απόψεις τους για να προχωρήσει  ο διάλογος ...ο καθένας θέλει να πει τα δικά του και νομίζουν ότι υπάρχει συζήτηση ,ενώ γίνεται ένας παρατεταμένος μονόλογος .Και είναι εντυπωσιακό που πολλές φορές δύο άνθρωποι διαφωνούν ενώ στην ουσία λένε το ίδιο πράγμα .

-  Κατ αρχάς, ας τοποθετηθώ πάνω στον διάλογο και όπως εγώ τον εννοώ. Απορρίπτω τον διάλογο πιγκ- πογκ... Δεν δέχομαι να λέω μία ή μισή κουβέντα και ο άλλος να πετάγεται να απαντήσει λέγοντας "ατάκα" ή ακόμη και να επιχειρηματολογήσει. Προσωπικά θεωρώ τον διάλογο ως παράθεση επιχειρημάτων, ολοκληρωμένων παρακαλώ ( αποδεκτές μικρές διευκρινιστικές διακοπές ή απαντήσεις) και στη συνέχεια τη σκυτάλη να παίρνει ο άλλος συζητητής. Όταν ολοκληρώνεται η πρώτη εισήγηση, μετά μπορεί να γίνεται πιο "ζωντανός" υπό την έννοια ότι δεν θα αλλάζει μεν η μορφή αλλά θα συντομεύει κατά πολύ η δεύτερη και τρίτη και εικοστή τέταρτη τοποθέτηση.Αυτοί οι "διάλογοι" που παρακολουθούμε συνήθως σε κανάλια είναι,  προσπάθειες επικυριαρχίας, που σημαίνει ότι ακόμη και αν γίνεται αντιληπτό τι ήθελε να πει ο συνομιλητής διαστρέφεται το νόημά του, μόνο και μόνο για να μη χαθούν οι εντυπώσεις. Επίσης φωνές και διακοπές, καθορίζουν την άμυνα εκείνου που βλέπει τη "καταιγίδα" να ξεσπάει.Όσο για τους δημοσιογράφους... Ξέρουν ποιους καλούν! Τον δείνα και την άλλη και οι δυο μαζί Μπαρούτι!

-   Κάπως έτσι διαλέγονται οι άνθρωποι...δηλαδή με παράλληλους μονόλογους 

-   Προσωπικά αν και προτιμώ ένα διάλογο ύφους Σωκράτη - Τίμαιου, αναρωτιέμαι κάθε φορά που αυτός βγάζει. Πάντα στη διαπίστωση τι πρέπει να γίνεται, τι δεν είναι φρόνιμο να γίνεται, και εντέλει κυριαρχεί διαχρονικά στη κοινωνία, αυτό που δεν είναι φρόνιμο. Αν αυτό δικαιολογεί τη φλυαρία; Τις ατέρμονες και μη χρήσιμες διαπιστώσεις, άλλη μία η ανωτέρω; Φυσικά όχι... Πρέπει όμως κάποτε να ζήσουμε στη πραγματική κοινωνία και να αντιμετωπίσουμε τους καθημερινούς της εχθρούς. Τους εαυτούς μας.